Oorlogservaringen
In een oorlog kunnen mensen wreedheden meemaken. Deze ervaringen kunnen leiden tot een posttraumatische stress stoornis.
Ook vele jaren na de oorlog kunnen de oorlogservaringen opeens weer naar boven komen. Deze mensen belanden vaak in complexe situaties.
De ingehouden spanning en emotie van de betrokkene, maakt dat mensen stiller en teruggetrokken worden, of onderhevig zijn aan
stemmingswisselingen of uitbarstingen van verdriet of kwaadheid hebben. Over de oorlog wordt meestal gezwegen. Partners en kinderen
van oorlogsgetroffenen kunnen veel last hebben van dit zwijgen. De oorlogsgetroffene zwijgt omdat hij/zij niet herinnerd wil worden
aan de verschrikkingen en zijn/haar gezin er niet mee wilt belasten. De nakomelingen en partners begrijpen dit wel, maar hebben er
toch last van.
In hoeverre oorlogservaringen iemand beschadigen hangt in de eerste plaats af de ernst van de ervaringen. Maar ook levensfase,
omstandigheden en persoonlijkheid spelen een rol.
Militairen, Burgers en politieke activisten
Naast militairen kunnen uiteraard ook burgers met oorlogservaringen lijden onder posttraumatische stress-stoornissen.
Nederlanders die in een oorlogsgebied hebben gewoond of gewerkt.
Maar ook vluchtelingen en asielzoekers die uit oorlogsgebieden afkomstig zijn.
Ingrijpende ervaringen bij militaire uitzendingen kunnen leiden tot posttraumatische stress-stoornissen.
Dit komt voor bij veteranen de militaire dienst hebben verlaten, maar ook nog actief dienende militairen kunnen met een
posttraumatische stress-stoornis te kampen hebben.
PTSS-verschijnselen kunnen zijn:
- psychische klachten
- sociale problemen
- ontregeld gezinsleven
- financiële problematiek